Przed zbliżającą się Niedzielą Miłosierdzia – 11 kwietnia opowiedział on o obchodach tego święta w mieście, które odegrało ogromną rolę w narodzinach tego kultu i o jego osobliwościach na Litwie.

Oto zapis rozmowy z polskim kapłanem z Wilna:

– Wilno, a konkretnie obecny kościół Świętego Ducha, jest kolebką nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego i miejscem objawień Pana Jezusa siostrze Faustynie Kowalskiej. Jak obecnie wygląda ten kult zarówno w samym mieście, jak i na całej Litwie?

- Jeśli chodzi o Wilno, to od czasu rozbudowania tego kultu przez kościół Ducha Świętego w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku bardzo się on rozszerzył na parafie litewskie w tym mieście. Ukazał się Dzienniczek św. Faustyny w języku litewskim, pojawiły się przewodniki w różnych językach po wileńskim Szlaku Miłosierdzia. Gruntownie wyremontowano Domek św. Faustyny na Antokolu, a więc miejsca powstania Koronki do Miłosierdzia Bożego. W innych parafiach na Litwie też kult przyjął się i się rozwija. Szczególnym novum w ostatnich latach jest powstanie w parafiach tradycji tzw. Wypominków za żywych w Tygodniu Miłosierdzia, który na Litwie trwa od Poniedziałku Wielkanocnego do Niedzieli Miłosierdzia.

– Jak Kościół w tym kraju przygotowuje się do obchodów Niedzieli Miłosierdzia Bożego? Jakie inicjatywy duszpasterskie podejmuje w związku z tym?

– Głównym ośrodkiem obchodów jest oczywiście Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, które przygotowało niezmiernie bogaty wachlarz propozycji. Poczynając od codziennych 5 Mszy św. – czterech po litewsku i jednej po polsku – po całonocną adorację Najświętszego Sakramentu, konferencje na temat życia rodzinnego, śpiewaną w różnych językach Ewangelię i Apokalipsę św. Jana. Wszystkie te wydarzenia i nabożeństwa są transmitowane na kanale youtube www.gailestingumas.lt i przez litewskie Radio Maryja (Marijos Radijas). Przewidziano też transmisje Mszy świętych po angielsku do Stanów Zjednoczonych za pośrednictwem EWTN Global Catholic Network i po francusku przez Radio Esperance. Z kolei Centrum Pielgrzymkowe Archidiecezji Wileńskiej organizuje pielgrzymkę Szlakiem Miłosierdzia z Ostrej Bramy do Domku św. Faustyny.

– W 2005 roku kard. Juozas Bačkis polecił przenieść oryginalny obraz Jezusa Miłosiernego z Waszej świątyni do kościoła Świętej Trójcy, co wywołało duże niezadowolenie miejscowych Polaków. Jak dzisiaj wygląda ta sprawa, czy Miłosierdzie Boże łączy a nie dzieli mieszkańców Wilna?

– Oczywiście, Miłosierdzie Boże jest ponad podziałami i łączy, chociaż pewien niesmak po tamtym wydarzeniu pozostał.

– Czym dla Księdza jako proboszcza, ale też osobiście jako człowieka wierzącego, jest kult Miłosierdzia Bożego? Czy fakt mieszkania w mieście, w którym (współ)rodziło się to nabożeństwo, miał tu istotne znaczenie?

– Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Opatrzności Bożej, że zechciała wyróżnić nasze miasto tak wielkim darem, że tu powstała jedna z dwóch (po Ojcze nasz) modlitwa podyktowana przez Pana Jezusa, że tu został namalowany obraz Jezusa Miłosiernego i że tu od wieków wznosi się tron Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie. Jest to powodem radości, dumy ale też zadania, bo komu wiele dano, od tego wiele się będzie się wymagało.

– Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiał Krzysztof Gołębiowski (KAI)