Reklama

Wielki Post

Obraz życia człowieka

archiwum

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przeżywana przez nas dziś niedziela kończy okres czterdziestodniowego postu i wprowadza nas w obchody tygodnia związanego z ostatnimi ziemskimi dniami życia Jezusa. Dzisiejszy dzień jest głęboko zakorzeniony w naszej tradycji. Przynosimy do kościoła palmy, aby je pobłogosławić. Kolejne dni to przygotowania do świąt. Jeśli uda się nam na chwilę zatrzymać, by rozważyć sens tego okresu, zauważymy, że wspominane w tym tygodniu wydarzenia składają się na życie człowieka, na sytuacje, które nas spotykają. Wśród nich są różne pomyślne dla nas wydarzenia - chwile chwały i sukcesów (nawet drobnych), kiedy czujemy radość, czujemy się potrzebni i wartościowi. Obok nich są też trudne wydarzenia - choroby, niepowodzenia, niezrozumienie. Wtedy przeżywamy smutek, rozczarowanie, czujemy się niedocenieni, niepotrzebni. Łatwo przeżywać chwile radosne, a znacznie trudniej bolesne. Jak nauczyć się właściwie przeżywać oba rodzaje wymienionych sytuacji? Na to pytanie możemy odnaleźć odpowiedź, rozważając przesłanie Niedzieli Palmowej i Wielkiego Tygodnia, wpatrując się w postawę Jezusa.

Niedziela Palmowa była dniem niezwykłym. Będąc w okolicy Betfage, Chrystus poleca swoim dwóm uczniom, by z pobliskiej wsi przyprowadzili osła. Na nim wjeżdża do Jerozolimy. Naprzeciw Chrystusowi wychodzi tłum ludzi; wszyscy ścielą Mu pod nogi płaszcze i gałązki, i wykrzykują: „Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach!”. Oto spełniają się słowa ze Starego Testamentu: „Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy” (Za 9, 9). Słanie płaszczy na drodze i rzucanie gałązek znane jest w tradycji starotestamentalnej w odniesieniu do władców. Słanie płaszczy na drodze, którą Jezus wkracza do Jerozolimy, może być interpretowane jako gest czci i hołdu wobec króla. Łatwo w takich chwilach wpaść w zachwyt, samouwielbienie. Uczucia te są jednak obce Jezusowi, który ma świadomość czekających Go już niedługo wydarzeń. Nie szuka własnej chwały, lecz ma przed oczyma Ojca. Jedyna podana przez ewangelistów informacja o zachowaniu Jezusa brzmi: „Tak przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii”. Jezus spokojnie przyjmuje te pochwały, idzie do świątyni pomodlić się i wyjeżdża z miasta do okolicznej miejscowości, aby zatrzymać się u swoich przyjaciół. Następnego dnia, w poniedziałek, widzi kupców znieważających świątynię i wypędza ich za pomocą bicza. We wtorek Jezus prowadzi najgwałtowniejsze polemiki ze starszyzną żydowską, które kończy wielokrotnym „biada”, rzuconym na zatwardziałych wrogów. Następnego dnia, w środę, Sanhedryn na tajnej naradzie postanawia za wszelką cenę zgładzić Jezusa. Judasz ofiaruje Radzie Żydowskiej swoją pomoc - za obiecane srebrniki przyrzeka śledzić Chrystusa, a gdy Chrystus będzie sam, zawiadomi o tym Sanhedryn, aby Go można było pojmać. Czwartek to ostatni dzień spędzony z uczniami - po ostatniej wspólnej wieczerzy Jezus zostaje zdradzony i pojmany. Piątek to dzień niesprawiedliwego skazania i okrutnej śmierci. Zaledwie kilka dni, a ile się wydarzyło - od radosnego powitania, aż po zdradę i niesprawiedliwy wyrok skazujący na bolesną śmierć.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Tak wyglądał ostatni tydzień ziemskiego życia Jezusa. Tak też wygląda nasze życie. Przeżywamy czasem chwile chwały. Czujemy satysfakcję, radość, uznanie innych, szacunek. Wpadamy przy tym w zachwyt, myślimy, że już zawsze tak będzie - że będą nas podziwiać, doceniać i szanować. Jednakże te chwile szybko mijają. Wracają konflikty, nieporozumienia. Ci, których uważaliśmy za bliskich, okazują się wrogami, ranią nas, niczym Judasz. Przyjaciele odwracają się od nas, jak Apostołowie. Zostajemy czasem niesłusznie oskarżeni, ponosimy karę za to, czego nie zrobiliśmy, podobnie jak Jezus w Wielki Piątek. Niedziela Palmowa to jeden dzień, pozostałych dni było więcej. Czego nas to uczy? Tego, żeby radosne chwile przeżywać z pewnym dystansem, takim samym, jak te trudne. Aby nie popadać ani w zbytnią euforię nad sobą, ani w skrajne załamanie. Mieć zdrowy dystans do tego, gdy nas chwalą i gdy nas ganią. Starożytni filozofowie, stoicy, uważali, że ideałem, do którego człowiek powinien dążyć, jest postawa nazywana przez nich apateja (stąd wzięło się słowo apatia - choć dziś inaczej się je rozumie - jako pewien marazm). Według nich człowiek, który wykształcił w sobie cnotę apateji, potrafi z takim samym dystansem przeżywać zarówno chwile radosne, jak i momenty trudne. Bardzo trafnie taką postawę określił św. Paweł: „Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4, 12-13).

Takiej właśnie postawy uczy nas Jezus w Wielkim Tygodniu. Nie wpadać w samozachwyt, gdy nas chwalą, bo to mija szybko, a pamięć ludzka jest krótka. Nie załamywać się, gdy jest ciężko, bo to, co złe, też szybko minie. Każdy z nas ma dni, kiedy krzyczą „Hosanna”. Jednakże po radosnym „Hosanna” przyjdzie zawsze Wielki Piątek. I trzeba go przeżyć z takim samym dystansem, jak Niedzielę Palmową. I pamiętać, że zawsze po cierpieniu Wielkiego Piątku nadejdzie radosny Poranek Wielkanocny.

Podziel się:

Oceń:

2014-04-11 14:14

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Bp Czaja: nauką płynącą z męki Jezusa trzeba się przejąć!

Katedra Świętego Krzyża w Opolu od strony wschodniej

Daviidos/pl.wikipedia.org

Katedra Świętego Krzyża w Opolu od strony wschodniej

„Nie wystarczy znać nauki Jezusa, ale tą nauką, płynącą z męki Pana naszego Jezusa Chrystusa, trzeba się przejąć!” – powiedział bp Andrzej Czaja podczas Niedzieli Palmowej w katedrze opolskiej.

Więcej ...

Nowenna do Matki Bożej rozwiązującej węzły!

Karol Porwich/Niedziela

Zachęcamy do odmawiania Nowenny do Matki Bożej rozwiązującej węzły. Już od dziś poświęć kilka minut w Twoim życiu i zwróć swą twarz ku Tej, która zdeptała głowę szatanowi.

Więcej ...

Bp Florczyk będzie towarzyszył polskim olimpijczykom podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu

2024-06-26 08:29

EpiskopatNews/ flickr.com

Nie ma szlachetnego człowieka, nie ma człowieka wysokiej jakości duchowej, który żyje wartościami, jeżeli nie narzuca sobie dyscypliny wewnętrznej, zmagania się z samym sobą - podkreślił pomocniczy biskup kielecki bp Marian Florczyk, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Sportowców, wskazując na związki sportu i wiary. Duchowny będzie towarzyszył polskim olimpijczykom podczas rozpoczynających się 26 lipca Igrzysk Olimpijskich w Paryżu.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Kielce: siostry boromeuszki odchodzą z seminarium, a tym...

Niedziela Kielecka

Kielce: siostry boromeuszki odchodzą z seminarium, a tym...

W. Brytania: Polski ksiądz Piotr G. oskarżony o 10...

Kościół

W. Brytania: Polski ksiądz Piotr G. oskarżony o 10...

Zmiany kapłanów 2024 r.

Kościół

Zmiany kapłanów 2024 r.

Jak wygląda moja modlitwa?

Wiara

Jak wygląda moja modlitwa?

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Niedziela Łódzka

Wakacyjny savoir vivre w Kościele

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Niedziela na Podbeskidziu

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

Diecezja kielecka: zmiany kapłanów 2024

Kościół

Diecezja kielecka: zmiany kapłanów 2024

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Kościół

Zmiany personalne w diecezji rzeszowskiej

Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?

Kościół

Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?