Abp Józef Życiński urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi k. Piotrkowa Trybunalskiego. W 1972 r., po ukończeniu studiów w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie. W 1976 r. na Wydziale Teologicznym w Krakowie uzyskał stopień naukowy doktora teologii. Drugi stopień doktora, tym razem filozofii, uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Habilitował się w 1980 r. W latach 1982-85 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 r. dziekana Wydziału Filozoficznego tej uczelni. Jest inicjatorem serii zeszytów „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce”, wydawanych przez PAT, edycji angielskiej „Philosophy in Science” wydawanej przez PAT, Obserwatorium Watykańskie i Uniwersytet w Tucson, oraz serii wydawniczej „Philosophy in Science Library”, poświęconej problematyce interdyscyplinarnej, wydawanej przy współpracy Obserwatorium Watykańskiego.

Od 4 listopada 1990 r. do 14 czerwca 1997 r. był biskupem tarnowskim. 14 czerwca 1997 r. został mianowany Arcybiskupem Metropolitą Lubelskim. Urząd ten uroczyście objął 29 czerwca 1997 r. w archikatedrze lubelskiej pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Był 11. rządcą diecezji i drugim metropolitą. Pełnił również urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Jego dewizą były słowa „W Duchu i Prawdzie”.

Abp Józef Życiński był członkiem wielu gremiów, m.in. Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu, Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, Papieskiej Rady Kultury, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu RP, Komisji Episkopatu ds. Nauki Wiary, Wspólnej Grupy Roboczej (Joint Working Group) Kościoła Katolickiego i Światowej Rady Kościołów na kadencję 1999-2005, Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Przewodniczył Radzie Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich i Radzie Programowej KAI. Zasiadał w Radzie Naukowej Fundacji Johna Templetona, przyznającej nagrody określane mianem teologicznego Nobla.

Abp J. Życiński jest autorem ok. 350 artykułów poświęconych problematyce filozofii nauki oraz dialogu chrześcijaństwa z myślą współczesną, publikowanych także w językach angielskim, niemieckim, włoskim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim, słowackim i węgierskim. Jego artykuły można znaleźć w licznych czasopismach krajowych i zagranicznych (m.in. „Rzeczpospolita”, „Tygodnik Powszechny”, „Znak”, „Więź”, „Roczniki Filozoficzne KUL”, „Analecta Cracoviensia”, „Studia Philosophiae Christianae”, „Philosophy in Science”, „Cultures et foi”, „Review of Metaphysics”, „British Journal for the Philosophy of Science”, „The New Scholasticism”, „Zygon”, „Logos”, „Ethos”). W 1981 r. znalazł się w zespole redakcyjnym Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. Prowadził wykłady m.in. w KUL, Berkeley, Oxfordzie, Notre Dame, Indianie, Catholic University of America w Waszyngtonie, Catholic University of Australia w Sydney. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej w Lublinie i Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Interesował się filozofią nauki, kosmologią relatywistyczną, metalogiką, historią nauki i badaniem relacji między nauką a wiarą, filozofią procesu Whiteheada i jej rolą we współczesnym wykładzie chrześcijańskiej doktryny.

- Szukał zawsze tego, co łączy. Miał odwagę zabierać głos w sprawach niepopularnych, a jeśli widział, że jest po stronie człowieka skrzywdzonego i wartości ważnych dla Kościoła, potrafił mieć cięty, polemiczny język. To nieprawda, że nie ma ludzi niezastąpionych. On był człowiekiem niezwykłym i niezastąpionym - tak obecny metropolita lubelski abp Stanisław Budzik wspomina abp. Józefa Życińskiego.

Podziel się cytatem

Modlitwa-wiersz abp. Życińskiego:

...budzę się rano...

mówię...

jak celnik Zacheusz

będę rozdawać,

jak Szymon będę

nosić krzyże innych,

jak Weronika będę

ocierać twarze,

jak Szczepan dam

się kamienować,

jak Jezus na krzyżu

będę przebaczać,

jak Franciszek

będę kochać.

Wieczorem spoglądam w lustro...

widzę...

Adama, który dopiero

co zjadł owoc,

Kaina, który dopiero

co zabił,

Judasza, który dopiero

co zdradził,

Piotra, który dopiero

co się zaparł,

Piłata, który dopiero

co obmył ręce

i zasypiam na mokrej

od łez poduszce.

A w nocy przychodzi

Jezus i pyta:

"Miłujesz Mnie?"...